Een paar jaar geleden heb ik de Boomspiegel-reeks van F.J. Fontaine gekocht. Uitgave 4 (verschijningsjaar 1988) gaat over het geslacht Quercus (Eik). Dit geslacht omvat meer dan 500 soorten. In het boek wordt vermeld dat er groenblijvende eiken bestaan. Omdat deze soorten hier niet winterhard zijn, besteedde Fontaine er echter niet veel aandacht aan. Inmiddels is de cultivar ‘Maya’ van de soort Quercus Rhysophylla gekweekt. Deze is ontstaan uit zaailingen van de Quercus rhysophylla en blijkt beter bestand tegen de winterkou dan de gewone soort. Een afstammeling is te bewonderen op de begraafplaats aan de Ninaberlaan. Deze is daar in 2012 geplant en gedijt er prima.
Bijzonderheden:
- De soort Q. rhysophylla is een, omstreeks 1978 vanuit Mexico in cultuur gebrachte boom. Deze bleek toen in Noordwest-Europa niet winterhard te zijn.
- In Mexico zijn meerdere soorten groenblijvende eiken inheems.
- Misschien biedt de klimaatverandering ook voor deze bomen nieuwe kansen.
- De bladeren zijn opvallend groot, leerachtige en glanzend. Ze hebben een golvende rand. In de eerste fase zijn de bladeren diep bruinoranje tot karmozijnrood. Later verkleuren ze langzaam naar donkergroen.
- De boom heeft zijn naam te danken aan Charles Alfred Weatherby ((1875-1949). Rhysophylla komt van het Griekse ῥυσός (rhysos),=gerimpeld en φύλλον (phyllon)=blad.
Locatie:
Op de begraafplaats aan de Ninaberlaan.
Coördinaten: 52.383210, 6.452150
Bron:
Quercus rhysophylla ‘Maya’
